การเป็นพลเมืองที่ดี ( CITIZENSHIP )
 

 

พระวจนะ : สุภาษิต 6.6-10 “ คนเกียจคร้านเอ๋ย ไปหามดไป๊ พิเคราะห์ดูทางของมัน และจงฉลาด โดยปราศจากหัวหน้า เจ้าหน้าที่หรือผู้ปกครอง มันเตรียมอาหารของมันในฤดูแล้งและส่ำสมของกินของมันในฤดูเกี่ยว คนเกียจคร้านเอ๋ย เจ้าจะนอนนานเท่าใด เมื่อไรเจ้าจะลุกขึ้นจากหลับ หลับนิด เคลิ้มหน่อย กอดมือพักนิดหน่อย และความจนจะมาเหนือเจ้าอย่างคนจร และความขัดสน อย่างคนถืออาวุธ ”
 
คุณสมบัติที่ดีของการเป็นพลเมืองที่ดี

•  มีวินัยที่ดี ต้องสร้างตั้งแต่เด็ก ปลูกฝังเข้าไปในจิตใจ เมื่อเติบโตขึ้น จำเป็นต้องปกครองใจให้ได้ ยกตัวอย่างนักเรียนต้องขยันด้วยตนเอง ไม่จำเป็นต้องมีครูมาควบคุม ต้องเป็นเจ้านายตัวเอง สามารถปกครองตนเองว่าควรหรือไม่ควร มีตารางเป็นของตนเอง เป็นระบบเป็นระเบียบ เหมือนมด ที่ไม่มีหัวหน้าหรือเจ้าหน้าที่ ก็ยังเดินเป็นแถว เมื่อนักเรียนเรียนหนังสือ ไม่มีสินจ้างมานำเรา เช่น จะเรียนผู้ปกครองต้องจ้างให้ เรียน เป็นสิ่งที่ไม่ถูกต้อง การได้เงินเป็นรางวัล นั่นหมายถึงเป็นกำลังใจไม่ใช่แรงจูงใจ

•  มองการณ์ไกล ยกตัวอย่าง มด มันสามารถมองการไกลโดยการเตรียมอาหารของมันในฤดูแล้งและเก็บไว้กินในฤดูเกี่ยว

•  มีวินัยได้ต้องมีการเชื่อฟัง ทำอะไรไม่ขาดไม่เกิน เช่น การกินไม่มากหรือน้อยเกินไป ส่วนการเรียนก็ไม่หนักเกินไป มีการพักผ่อนบ้าง และไม่เกียจคร้านที่จะเรียนด้วยเช่นกัน ควรทำในสิ่งที่ควรทำและควรหลีกเลี่ยงในสิ่งที่ไม่ถูกต้อง

•  อุปสรรคในการมีวินัย เป็นคนเกียจคร้าน และความยากจนจะเกิดขึ้น  

ข้อคิด :
จงอย่าเบื่อในการตักเตือน เพราะเมื่อเราเห็นแก่ส่วนรวม มีการเชื่อฟังจะทำให้เรามีวินัย .