สันติสุข
 

ศจ. ดร.รุ่ง เริงสันต์อาจิณ ( ผู้อำนวยการหมวดพันธกิจคริสตจักร สถาบันกรุงเทพคริสตศาสนศาสตร์ )

พระวจนะ : ยากอบ 4.1-3 และ 7-8 “ อะไรเป็นสาเหตุของสงคราม และอะไรเป็นสาเหตุของการทะเลาะวิวาทกันในพวกท่าน มิใช่กิเลสตัณหาของท่านหรือ ที่ทำให้ท่านต่อสู้กัน ท่านทั้งหลายอยากได้ แต่ไม่ได้ ท่านก็ฆ่ากัน ท่านโลภแต่ไม่ได้ ท่านก็ทะเลาะและทำสงครามกัน ท่านไม่มีเพราะท่านไม่ได้ขอ ท่านขอและไม่ได้รับ เพราะท่านขอผิด หวังได้ไปเพื่อสนองกิเลสตัณหาของท่าน.....เหตุฉะนั้น ท่านทั้งหลายจงน้อมใจยอมฟังพระเจ้า จงต่อสู้กับมาร และมันจะหนีท่านไป ท่านทั้งหลายจงเข้าใกล้พระเจ้า และพระองค์จะเสด็จมาใกล้ท่าน คนบาปทั้งหลายเอ๋ย จงชำระมือให้สะอาด และคนสองใจ จงชำระใจของตนให้บริสุทธิ์ ”


สันติสุขเริ่มต้นจากภายใน อาจจะเกิดขึ้นโดยไม่รู้ตัว สาเหตุที่ไม่เกิดสันติสุขเพราะกิเลศตัณหา เกิดความขัดแย้งซึ่งเกิดจากจิตใจตนเอง อีกประการคืออยากได้แล้วไม่ได้ตามที่ต้องการก็ฆ่ากัน และประการสุดท้าย ไม่มีเพราะไม่ได้ขอ และขอผิดเพื่อไปสนองกิเลสตัณหาของตนเอง และมีสิ่งเร้าที่ทำให้เราไม่มีความสุขอีกมาก เช่นยาเสพติด ของมึนเมา เพื่อน ยกตัวอย่างเมื่อทำดีต่อเพื่อนและเพื่อนไม่ขอบคุณหรือไม่ได้รับคำชมก็เลยเสียใจ น้อยใจ หรือเมื่อเห็นเพื่อนที่อยู่ในความทุกข์ยากลำบากก็สะใจ เพราะฉะนั้นเราไม่สามารถควบคุมจิตใจภายในได้

ท่านเล่าจื๊อ ได้กล่าวว่า ให้สันติสุขเกิดขึ้นได้ต้องเกิดขึ้นในแต่ละประเทศก่อน และต้องเกิดขึ้นในแต่ละเมือง แต่ละเพื่อนบ้าน แต่ละครอบครัว และสุดท้ายเกิดในแต่ละคนที่อยู่ภายในครอบครัว ก็คือตัวเราเอง

ในพระคัมภีร์ได้ให้ความสำคัญกับคำว่า สันติสุขถึง 400 ครั้ง สันติสุขจะเกิดขึ้นได้ด้วยการน้อมใจฟังพระเจ้า ต่อสู้กับมาร ติดสนิทกับพระเจ้า เพราะเรามอบสันติสุขให้แก่ท่าน เป็นสันติสุขที่ไม่เหมือนโลกให้ พระเจ้าทรงเป็นผู้มอบให้แต่เพียงผู้เดียว อาจารย์เปาโลเมื่อถูกกลั่นแกล้งและถูกขังคุก ความทุกข์ที่เกิดขึ้นไม่สามารถมีอิทธิพลต่อท่านได้เลยเพราะท่านยังคงร้องเพลงได้

สันติสุขที่ได้จากพระเจ้าเป็นสิ่งที่ยั่งยืนและถาวรที่สุด.